Ayrancım Gazetesi 31. sayı: Kim diyor ki, buralar hep köydü?
Erken Cumhuriyet elitinin yerleşmeye imkân bulduğu ilk mahallelerden olan Güvenevler sakinlerini kent yaşamına yakınlıkları açısından soruşturan araştırmanın ilginç sonuçları var. “Dönemin Bahçelievleri ile Çankayası arasında büyük bir fark vardı. Bahçelievler, komşuluk ilişkileri daha sağlam bir komün hayatı. Çankaya ise daha gayri şahsi ve kozmopolitti. Onun için Çankaya tercihimiz vardı.”
Uzun savaşlar ve sürgün süreçleriyle pek çok ailesini kaybeden Ankara’nın hayatta kalan aileleri, elbirliğiyle bozkırın talihsiz kasabasından bir başkent yaratmaya koyuldular. İşte Ankara’nın bu sayılı ailelerinden Kınacılara ait bağevinin Kültür ve Turizm Bakanlığı’na devir işlemleri tamamlandı, şimdi restorasyonu yapılarak Ayrancı’yla buluşmayı bekliyor.
Kökeni Osmanlıya kadar giden tarihçesinde mahalleler, 1948 yılında kurulan ilk semt derneğinden beri büyük şehirlerin gündemindeler. Şimdi mahalleler “kent hakkı” üzerinden yeni bir döneme geçiyor.
Hacettepe Üniversitesi Heykel ve Sosyoloji Bölümü’nden mezun Ekin, Hazel ve Zeynep’in biraraya gelerek kendi uzmanlık alanlarına göre hem üretebilecekleri hem de ortak kelimelere sahip olan arkadaşlarla buluştukları bir atölye Yermekân.
Cumhuriyetimizin 100. Yılı kutlamaları çerçevesinde düzenlenen Ayrancı Festivali programında 22 Ekim 2023 Pazar günü Portakal Çiçeği Vadisi Çocuk Parkı’nda düzenlenen Ayrancı Çocuk Şenliği yoğun ilgi gördü ve coşkuyla kutlandı.
Ankara Gazi Gününü Kutladı.
Gazi Hazretlerinin Sivas’tan Ankara’ya geldikleri günün yıldönümü olduğundan şehir baştan başa bayraklarla süslenmiş ve gece tenvir edilmiştir.
Halkevinin tertip ettiği müsamerede bu gelişin Ankara için olduğu kadar bütün millet ve memleket ve bütün tarih için olan büyük neticelerini sayılmıştır.
Ankara tarihi tevatürlerle dolu ve bunlar düzeltilmeden tekrar ediliyor. Mesela hep tekrar edilen “buralar hep köydü” sözü. Nasıl ortaya çıktı acaba? Oysa Ankara köy değil, tarih boyunca da hiç köy olmamış. 1892’de demiryolu geliyor, kaç tane konsolosluk var, ticaretin merkezi, kozmopolit bir yer burası. Tarih yazımında da Ankara üvey evlat muamelesi görüyor. Ankara’nın konuları sahipsiz, yeterince ilgi çekmiyor, araştırılmıyor.
Mahalle sadece fiziksel bir mekân değil bir hayali cemaat aslında. Ayrancı da bu anlamda harita üzerindeki sınırlarıyla tanımlanabilecek bir lokasyon değil, başka mahallelerden, yakın mücavir alandan insanların da katkısıyla oluşan veya eski Ayrancılıların anılarıyla da berkittikleri bir kimlik olduğunu söyleyebiliriz.
1920’lere kadar Ankara’da bir restoran kültürü yok, aşçı dükkânı kültürü var. Aşçı dükkanları çok az çeşit yemeğin olduğu, daha çok çorba üzerine olan bir nevi esnaf lokantası gibi düşünülebilir. 1920’li yıllarda Ankara’da batılı anlamda iki tane restoranla karşılaşıyoruz. Bunun birincisi “Kemal’in Lokantası”, diğeri “Abdullah Efendi Merkez Lokantası.” Bu yıllarda karşımıza çıkan Taşhan ileride Ankara’daki restorancılığın da temeli olacak.
