1960 yılında bir bağevi alarak semtimize taşındık. Evimizin önünden akan dere, vadi boyunca sıralanmış kavak ağaçlarını suluyordu. Mahallemize piknik yapmaya gelen başkentlilere, bağevlerinden içme suyu istediklerinde, içme suyu yerine ayran ikram edilmesi gelenek haline gelmişti. Belki de bu yüzden yeni semtimize Ayrancı Mahallesi adının yakıştırılması efsane boyutlarına ulaşmış, dilden dile dolaşmış, halkımız arasında yaygınlaşmıştı…
Hepimizi hazırlıksız yakalayan pandemi süreci aslında gıdalarla ilişkimizi yeniden düzenlemek ve beslenme alışkanlıklarımızı değiştirmek için bir fırsat olabilir.
Ayrancı Organik Pazarı, 2008 yılından bu yana organik sertifikalı, zehirsiz meyve ve sebzelerin yanı sıra bakliyat ve doğa dostu temizlik ürünlerini Ankaralılarla buluşturuyor.
Amblem kent kimliğinin simgeleşmiş işaretidir. Ankara ambleminin yerel yöneticilerin keyfi uygulamalarına ve kişisel çıkarlarına alet edilmemiş, grafik nitelikleriyle tematik ve estetik yeterlilikte, içerdiği anlamlarla da kapsayıcı ve bütünleştirici özelliklere sahip olmasını beklemek yanlış olmaz.
Roma hükümdarı Julius Sezar, Güneş yılını esas alan bir takvim hazırlatarak önemli işler yapar. Sezar, Ocak ayına da önem verir ancak hakkını teslim edemez. Ocak ayının yıl başı olması 1582’de Gregoryan (Miladi) takvimin kullanılmaya başlanmasıyla olacaktır.
Çikolata bugünlerde Ayrancı Tirebolu Sokağı’nda küçük bir dükkanda imal ediliyor. Sahip olduğu köklü mahalle kültürünü; dayanışma anlayışı, farklılıklara duyduğu saygı ve yeniliklere açık olmasına borçlu olan Ayrancı, Aduja’nın da mahalle kültürüne sağladığı bu “tatlı” katkının farkında.
Ankara, İstanbul Hükümeti tarafından atanan “işbirlikçi” Muhittin Paşa’yı vali olarak istemediği gibi, Onun yerine gönderilen Ziya Paşa’yı da kabul etmemişti. Peki ne yapmışlardı?
Kendilerine vali olarak, Yahya Galip’i seçmişler; sonuna kadar da arkasında durmuşlardı.
“Vali seçmek de nedir?” diye sorabilirsiniz…
Camdan dışarı bakıyorum, güzel bir ilk yaz sabahının erken saatleri. Yeni doğan gün, iğde ağacından yayılan baygın kokuyu da yanına katarak içime akıyor. Birazdan istenmese de yataklardan çıkılacak, kahvaltılar yapılırken camlardan dışarıya göz atılacak ve şimdilik herşeyin yerli yerinde olduğunu görmenin ferahlığı dudaklara kırık birer gülücük olarak konacak.
Erdal Eren’in arkadaşı Sinan Suner 1980 Ocak ayında Ayrancı’da Nazilli Sokağı ile Hoşdere Caddesi’nin birleştiği yerde yazılama yaparken öldürülür. 2 Şubat 1980 gecesi aynı yerde anma yapanlar arasında Erdal Eren de vardır ve çıkan çatışmada bir asker ölür. Askerin Erdal’ın silahından çıkan kurşunla öldüğü iddia edilir ve Erdal yargılanır ve 17 yaşında asılır…
Binaların çevrelediği bir sokakta değil, sokakların çevrelediği binalarda yaşanan bir çağdır bu. Yani bir başka ifadeyle artık sokağa çıkmayan ya da sokakta varolmayan hiçbir şeyin geleceği yoktur.
