Ankara’nın tam bir vadiler kenti olduğunu ve bir zamanlar bu vadilerden şimdi sokaklara adını veren derelerin aktığını hatırlayalım. Üç derenin arasında kalan vadiler semti Ayrancı gibi… Zamanla bu dereler altyapısız başkentin kanalizasyon hatlarına dönüşürken, seller de derelerin kapatılmasının bahanesi olmuş.
Mahallemiz Ayrancı, belki de tüm Türkiye içinde eşsiz bir mücevher. Beş milyonluk geniş bir metropolde yaşamama rağmen, burası daha çok küçük bir kasaba gibi hissettiriyor. Yerel fırında, kafede, zeytin ve taze peynir satan yakındaki dükkanda veya biraz daha ilerideki fındıkçıda, Noel kurabiyeleri pişirmek için öğütülmüş badem ve Noel hediyeleri için zeytinyağı sabunu aldığım yerlerde hep tanıdık yüzlerle karşılaşıyorum.
Semtin ruhu, sadece taş ve betondan ibaret değildir;
o, sokaklarından geçen insanların anılarında, komşuluk ilişkilerinde ve paylaşılan küçük detaylarda saklıdır. İşte bu noktada yerel gazeteler, bir semtin metafizik haritasını çizer; sokakların ötesindeki derin anlamları açığa çıkarır. Yerel gazeteler semtin ruhunun yazıya dökülmüş hâlidir.
Hoşdere Caddesi’nde faaliyet gösteren Büyük Numara Ayakkabı Merkezi’nde (İri Adam) erkekler için 45-50, kadınlar için 36-39 numara el işçiliğiyle üretilmiş ayakkabılar satılıyor.
Hepsi şık, hepsi rahat.
Mahalle çok sessiz, hep aynı parça çalıyor ve ben o parçadan çok sıkıldım. Bir mahalle orkestrası hayalim var. Son yıllardaki bu köreltilmiş durumumuzdan belki biraz böyle böyle sıyrılabileceğimize inanıyorum.
Temmuz ayında Ayrancı Reşat Nuri Caddesi’ndeki bir apartmanın en üst katında yangın çıktı. Balkonda mahsur kalan küçük çocuk itfaiye ekipleri tarafından kurtarıldı. Ekim ayında ise bir olaya müdahale etmek için gelen itfaiye ekipleri Yeşilyurt Sokağına çift taraflı araç parkı nedeniyle giremedi, geri döndü. Yanan ev sizin olsaydı ve sizin arabanız nedeniyle sokağa giremeseydi ne olurdu?
Dikmen Vadisi, ağaç ve bitki zenginliğiyle “cennetten bir köşe” olmayı hak ederken pandeminin de etkisiyle vadideki işletmeler eski işlevini kaybetti, çoğu kapandı. Buranın canlanması için Ankara Büyükşehir Belediyesi’nin boş kalan işletmelerin bakımını yapması, kiralar için rayicin düşük tutulması, araç giriş çıkış saatlerinin yeniden düzenlenmesi bekleniyor.
Bazı mekânlar bulundukları yerle özdeştirler. Çankaya Sineması’nı da Ayrancı’dan, Paris Caddesi, Şili Meydanından, hele hele Kilim Pastanesinden ayıramaz, koparamazsınız. Çankaya Sineması ve Kilim Pastanesi yapışık iki kardeş gibiydiler.
Bir insanla, ağaçlar ya da hayvanlarla… belki bir mekan, bir koku ya da deneyimle ilişkilendikçe sokaklar, semtler ve kentlerle de ilişkiler geliştiriyoruz. Bir öğlen güneşi, bir arkadaş sohbeti ya da kendi kendimize yürüyüşe çıktığımız yarım saatin sonunda eskisinden daha çok ora’lı gibi hissediyoruz. İnsanın canı arada bir deniz havası çekiyor. O zaman denizsiz kentlerin Ayrancı gibi sahil semtleri imdada işte böyle yetişiyor.
Bir mahallede sahafların tutunabilmesi o mahallenin sosyo-kültürel yapısını gösterir.
