Mekanlar basitçe sadece işlevlerine göre planlanmaz; kentsel tasarım ve planlama ile dokunduğunuz mekanlar orada yaşayan insanları şekillendirir. Tasarım bir hayat görüşüdür, bir yaşam tarzı verir. Erken Cumhuriyet ve sonraki dönemde sadece bir üretim değil, bir yaşam biçimi inşa ediliyordu.
ODTÜ’de ilk ağaçlandırma işleri yol yapacağız diye ağaçları söktükleri yerde başlamıştı, Eymir’de devam etti. Bozkırın içindeki ODTÜ ilk oradan doğmaya başladı. Şimdi de aynı yerden bitirmeye çalışıyorlar.
Yıllardır satıcılardan ve vatandaşlardan gelen talepler nedeniyle Çankaya Belediyesi pazarı ayda iki güne çıkarma kararı aldı. Çankaya’nın da en önemli marka değerlerinden birisi olan Ayrancı Antika Pazarı’nın altyapı sorunlarını da çözerek geliştirecek adımlar atılacak..
Ankara’nın diğer semtlerinde de oturdum ama Ayrancı’nın çok orijinal bir mahalle havası var. Ayrancı’nın beni yeniden yazmaya çağıran ruhu, kendimi rahat hissetmemi sağlayan bu atmosferi nedeniyle kitap bir Ayrancı kitabı oldu.
Ayrancı’ya duyduğu sevgiyi ve yemek yapmaya olan tutkusunu işine yansıtan, 2006 yılında işe başladığı ilk günün heyecanıyla yemeklerini yapmayı sürdüren, iyi yemek ve komşu samimiyetinin mutfağa açılan kapısı.
Ankara on yıl öncesine bakarak giderek yaşlanıyor. Yalnız yaşayanların sayısı hem yaşlılık hem de boşanmaların artışına bağlı olarak yükseliyor. Bütün ülkede yalnız yaşayanların sayısı başkentin nüfusuna yaklaşmış. Bundan sonrası için kentsel politikalar belirlenirken yaşlı nüfusa odaklanılması zorunlu hale gelecektir.
Ziya Erel: Eşimle birlikte antika sevdalısıyız. Burayı tesadüfen bulduk ve eşimin uğurlu olduğuna inandığı Tukan kuşunun adını verdik. Antikaları hem sevenleriyle buluşturmak, hem de onlar içinde yaşamak hoşumuza gidiyor.
Ankara’nın çimentosunda alışkanlıklar ve rutinler var. Bunlar büyük kentlerde zor bulunan özellikler. Keşmekeştir aslında metropoller ve insanlar birbirinden uzaktır ama Ankara, yarı metropol yarı taşra gibi davrandığı için harcında karşılaşmalar, alışkanlıklar, hayatı küçültmek, mahallede gibi davranmak var.
Mahalle çok sessiz, hep aynı parça çalıyor ve ben o parçadan çok sıkıldım. Bir mahalle orkestrası hayalim var. Son yıllardaki bu köreltilmiş durumumuzdan belki biraz böyle böyle sıyrılabileceğimize inanıyorum.
Haymana Yeniköy’den 1960’da Ankara’ya geldik. Bizim aile 3 kuşaktır dericilikle uğraşmaktadır. Atpazarı, İskitler, Siteler’den sonra Kızılay’a Fevzi Çakmak sokağa geldik. 1977’de Büyükçarşı’ya sonra Ihlamur sokaktaki asıl yerimize taşındık. Ahilik geleneğinden gelen dericiliğin son temsilcilerinden bir ben kaldım. Bir yandan da Ankara‘ya hizmet için koleksiyonerlik çalışmalarıma devam ettim. 12 bin 500 fotoğraf, 2 bin 500 kitap dergi ve gazeteden oluşan koleksiyonu Türk Tarih Kurumu’na bağışladım.
