Ankara on yıl öncesine bakarak giderek yaşlanıyor. Yalnız yaşayanların sayısı hem yaşlılık hem de boşanmaların artışına bağlı olarak yükseliyor. Bütün ülkede yalnız yaşayanların sayısı başkentin nüfusuna yaklaşmış. Bundan sonrası için kentsel politikalar belirlenirken yaşlı nüfusa odaklanılması zorunlu hale gelecektir.
Artopia Sanat Merkezi, Cinnah Caddesi’nde bireysel bir düş ile kamusal bir sorumluluğun kesiştiği noktada sanatı mahallenin dokusuna usulca karıştırıyor. Söyleşiler, sanatçı buluşmaları ve sergilerle Ayrancı’daki kültürel yapıya katkıda bulunmayı hedefliyorlar.
Aşağı Ayrancı’da hayat, modern şehrin içinde küçük bir vaha gibidir. Burası bana sadece bir adres değil, ait olma hissini verir, büyük şehirde kaybolmamayı hatırlatır.
ABD Büyükelçiliği’nin 1957’de taşındığı Atatürk Bulvarı’nın Ayrancı girişindeki 23 dönümlük 3. derece SİT statüsündeki büyükelçilik alanı ve tarihi bina Trabzonlu Aşhan Yemek tarafından satın alındı. Çok katlı otel olacağı konuşulan arsanın yeni sahipleri “Ankara’nın kent dinamikleri ile istişare edip, Ankara’ya yakışan bir projeyi hayata geçireceğiz” diyor.
Hoşdere’nin yıllarca aktığı Kuzgun Caddesi’ne bakıp ‘buraya biraz mavilik katabilsek ne olurdu?’ diye sordum. Hoşdere yıllar süren tutsaklığından sonra biraz yardımı hakediyor bence. Maviliğe hasret kalmış Ankaralılar için bir araç yolunun yerine Hoşdere’nin koyu ahşap çitlerinin yanında bir yaya yolu belirse herkes için daha iyi olmaz mı?
Hoşdere’yi yeniden canlandırmaya var mısınız?
Taktiksel şehircilik, mahalle yapılaşmalarında uzun vadedeki değişimi hızlandırmak için kısa vadede düşük maliyetli, küçük müdahaleler kullanan ve vatandaş öncülüğünde gerçekleştirilen bir yaklaşımdır. Bu küçük müdahale sokak zeminine boyayla oyun alanı yapmak bile olabilir. Aslında bir yere tabure koyarsınız ve orası kamusal bir alan olur.
Kızılay Meydanı, Ulus Meydanı, Gençlik Parkı ve Güvenpark gibi kentin kimliğini ve hafızasını barındıran simge mekânların, birer geçiş durağından öteye geçip tekrar yaşayan ve nefes alan alanlara dönüşmesi mümkün mü?
Ankara Canavarı polisiye romanı, Ankara’da, Keçiören, Etlik ve Telsizler’de üç gün içerisinde arka arkaya aynı yöntemle işlenen üç korkunç cinayeti anlatıyor. Romanda; 1940’ların sonundaki Ankara’yı, Ulus’u, yani eski Ankara’yı da öğrenme şansına sahip oluyoruz.
Ayrancı’nın değişik sokaklarında yaşamış ve yaşlanmış insanlar hatırlarım. Sadi Hoşses, Ziya Taşkent gibi sanat dünyamıza renk katmış kişilerin yanısıra eşlerine sevgi ile bağlılıkları ve mahalleye kattıkları renkle anılan daha nice kişiler vardı.
Ziya Erel: Eşimle birlikte antika sevdalısıyız. Burayı tesadüfen bulduk ve eşimin uğurlu olduğuna inandığı Tukan kuşunun adını verdik. Antikaları hem sevenleriyle buluşturmak, hem de onlar içinde yaşamak hoşumuza gidiyor.
