Ayrancı konut alanları ile yarışan bir merkez iş alanına dönüşürken, kentin çevreye yayılması da Ayrancı’yı bir transit geçiş yolu haline getirmiştir. Bölgenin kendine yeterliliği bulunan bir konut alanı olarak yeniden yapılandırılması giderek zorlaşmasına rağmen alınacak önlemlerle çağdaş bir kent parçası olarak bugünkü durumundan daha iyi bir yapıya kavuşturulması imkanı bulunmaktadır.
Paris Sorbonne Üniversitesi Profesörü Carlos Moreno’nun “15 Dakikalık Kent Modeli” günlük ihtiyaçlara erişimin yaya ya da bisiklet yoluyla 15 dakika mesafede sağlanması üzerine kuruluyor. Bu şimdi ütopya olarak görünse de Amsterdam ve Kopenhag gibi kentler bu hedefe örnek gösterilebilir.
Geçtiğimiz yılın Ekim, Kasım aylarından beri Farabi alt geçidinin duvarlarında bir hareketlilik söz konusu. Önce prens figürüne benzeyen çalışma belirdi sonra çiçekler güneşler… Belediye çalışanları bir taraftan graffitileri silerken Çankaya’nın çeşitli muhitlerindeki apartmanlara belediye izniyle dev resimler çiziliyor.
Aramızdan ayrılan usta sanatçı İlhan İrem’in, 1991 yılında hayatını birleştirdiği, gençliğini Ayrancı’da geçiren Hansu İrem, eşinin hayranlığını uzun süre içinde büyütmüş. Magnafantagna’nın Ölümü kitabının aracılık ettiği çiftin metafizik tanışma hikayesi ise “Kozmik Yenge” lakabının hakkını veriyor.
Barınma, beslenme, eğitim kadar ulaşım da bir hak. İnsanların her türlü aktivitesinin ulaşım yoluyla sağlanabileceğini göz önünde tutarsak bu hak neden ücretsiz olmasın? Çok mu ütopik geliyor kulağa?
Parkların en çok alan kaplayan türleri olan ağaçlar, hem yaşam alanı ve besin oluşturması açısından hem de civardaki sıcaklığı dengeleyip nemi artırarak iklimi düzenlediğinden diğer türler açısından oldukça önemli. Aynı zamanda birçok kuş ve böcek türü için de yuva alanı sağlamaktadırlar.
Bir güzelliğe, bir esere bakarken ve onu anlatırken; nereden geldiğini, ne zaman konduğunu, kime ait olduğunu doğrulayabilmek adına, sözlü tarih ve yazılı kaynağın yanına mutlaka belge ve envanter katkısı koyarak, bilerek ve söyleyerek anlatalım. Öpüşenler’i de, Akasya zannettiğimiz Japon Sofora ağacını da, Karabatak sandığımız Sakarmeke’yi de…
Sadece 16 yaşına kadar dünyada kalabilen bu küçük kadın, nazi zulmünden saklanırken yazdığı günlükler ile hatırasını günümüze kadar yaşatmakla beraber, yahudi soykırımının simge isimlerinden biri haline geldi.
Bir ses gelir bazı geceler sokaktan.
Soğuk kış geceleri ıssızlaşan sokaktan gelen o ses, çocukluğumuzun sisli anılarına açılan bir pencere gibidir:
BOOOO-ZAAAAA !..
1960’ların başında Ankara, Aşağı Ayrancı’da yaşamaya karar veren Turan Erol, üç kızı ve eşi ile Meneviş Sokağında Milli Kütüphane Evlerinde oturdu. Erol, bu dönemde sanatçı, yazar ve mimarlardan oluşan ve kısa sürede köklü dostlukların filizleneceği bir arkadaş çevresinin de içindeydi.
