Ayrancım Gazetesi 27. Sayı: Mahallemin haritası
Murat Karayalçın’ın altyapı yatırımlarını Ankaralılara anlatmak için İbrahim Keleş ve Cemil Cahit Yavuz’un 1991 yılında hazırladığı Ankara’nın ilk karikatür haritası çok sevildi ve şehirle özdeşleşen bir sanat eserine dönüştü. İllüstrasyon, Karayalçın’ın projelerinin Ankaralılar tarafından sahiplenilmesini ve çok yoğun inşaat faaliyetlerinden dolayı ortaya çıkan olumsuzlukları hoşgörü ile karşılamalarını da sağladı.
Sahne ışıkları açılır. Gözlerini kapar, müzik başlar, solo kısmında sahnede ufak adımlar atar ardından kot pantolonun arkasında yakılmak üzere hazır bulunan sigarasını yakar, onu da gitarının tellerine sıkıştırdığı an başka bir dünyanın kapıları ardına kadar aralanır. Bu sahne Ankara’da uzun yıllardır değişmedi. Türkiye’nin gelmiş geçmiş en yetenekli gitaristlerinden Süleyman Bağcıoğlu’ndan bahsediyorum.
Ayrancı Bostanı’nı beraber kotarmak, komşuluk ilişkilerini ve mahallelilerin birlikteliğini, dayanışmasını pekiştirmek, ortamımızı yeşertmek için biraraya geliyoruz.
1970’li yıllara kadar Halep şehrini tasvir ettiği düşünüldüğünden “Halep Manzarası” olarak anılan ve Hollanda’da bulunan tablonun rutini, Prof.Dr. Semavi Eyice’nin bir katalogda tablonun resmini görmesi ile değişiyor: Burası Halep değil, bizim eski Ankara!
İlk Ankara atlası diyebileceğimiz bu tablo Rahmi Koç Müzesinde ziyaretlerimizi bekliyor.
Son zamanlarda Just Stop Oil grubu başta olmak üzere çeşitli iklim aktivistlerinin dünyaca ünlü sanat eserlerine saldırması herkesin dikkatini çekiyor. Amaçları iklim değişikliklerine, açlığa, doğaya verilen zararlara dikkat çekmek. Aktivistler haklı ise bile, yüzyıllar önce büyük emeklerle yapılmış bu eserler gerçekten satılsa, dünyadaki aç insanlar kurtulur mu, doğaya verilen zararlar yok olur mu?
